Mazi Akla Geldi

Yine bir Denizlispor maçı ve erken attığımız gol olunca aklıma 2009 senesi geldi. O zamanki adıyla Turkcell Süper Lig’de sahamızda yine Denizlispor’la oynuyoruz. Yoğun rüzgâr ve yağışlı geçen Şubat gününde daha birinci dakika dolmadan, o zamanki sol açık oyuncumuz Fatih Ceylan, Tita’nın pasıyla çok erken bir golü Denizlispor ağlarıyla buluşturuyor. Bizleri çok erken bir sevince ortak ederken o zaman Denizlispor’un başına yeni geçen Mesut Bakkal, daha ilk maçının ilk dakikasında ne olduğunu anlayamadığı şekilde şoka giriyordu. Düşününce aradan geçen bu beş seneden fazla zaman diliminde ne çok şey değişmiş.

O zamanki kötü havada bile yaklaşık altı bin taraftara oynayan Antalyaspor’dan; şimdi güneşli havada bile bin kişiyi zor bulan (bu sayı da aşağı yukarı kemik tayfa denen oluşumlara ait) taraftar sayılarına gelmişiz.

O zaman Süper Lige yeni çıkmış takımın heyecanı mevcutken; şimdi Süper Lige geri dönebilmenin uğraşı içindeyiz.

O zaman endüstriyel futbola daha teslim olmamış Antalyaspor mevcutken; şimdi ise altyapısında bile hâlâ “MP”li arma kullandıran, ne yapsa da MP rezaletini asla silemeyecek bir Antalyaspor mevcut.

O zaman Adopen’de başlayan, açıkla, yeni kaleyle, kapalıyla devam eden “Kırmızı-Beyaz-En Büyük-Antalya” tezahüratı varken; şimdi tek bir tribünü bile doldurabilmenin özlemi var.

O zaman stattan yapılan tezahüratlarla şehrin yankılandığı bir Antalya şehri varken; şimdi Antalyaspor’un maç gününü bile bilmeyen bir şehir var.

O zaman maç günleri şenlik alanına dönen Karaalioğlu parkı varken; şimdi bu şehirde istenmeyen olarak ilan edilmişçesine, bir kenara atılmış duran ıssız üniversite stadı yolları var.

O zaman turnikelerde bire ikiler, hatta üçler varken; şimdi Passolig var.

O zaman meşale varken; şimdi çekirdek var.

O zaman ruh varken; şimdi maç başı ücretler primler var.

O zaman iyi kötü futbolu bilenlerin yönettiği Türk futbolu varken; şimdi tüpçülerin yönettiği Türk futbolu var.

O zamanda kazanılan 2-1’lik Denizlispor maçı, bu zamanda da kazanılan 2-1’lik Denizlispor maçı var.

Rakip aynı, skor aynı, değişen zaman olsa da o zamandan bu zamana değişmeyen tek şey ise Antalyaspor armasının asaleti ve taraftarının son nefesine kadar sürecek olan Antalyaspor sevdasıdır.

Doğancan Ataş