Aynı Tas Aynı Hamam

Antalyaspor’da bir türlü toparlanma ve galibiyet görememek, bizleri günden güne üzmeye devam ediyor. Düşme potasından kurtulamadığımız için her maç stresli, her maç daha zor geçmeye başladı. Ama en çok dikkatimi çeken ise takımın rahatlığı oldu. Düşmenin en yakın adayısın ama azıcık bir çaba, değişiklik, gayret ve hırs yok. Kısacası aynı tas aynı hamam.

Takıma bakıyorsunuz, 30 yaşın altında oynayan sadece 1 futbolcunuz var. İlk 11’de Ufuk yok. Bu kadar kötü futbolcu arasında gözlerim Serdar Özkan’ı aradı, yalan değil. En azından sahada koşan, hırslı bir futbolcuydu. Şimdi geriye doğru bakıyorsunuz, koskoca devre arası dönemini transfersiz geçirmişiz. Aldığımız yeni futbolcuların adaptasyonunu beklerken, 2 bilemedin 3 maç daha geçmiş ki bana göre bu transferler bize ne fayda sağlar soru işareti ama biz küçük olduğumuz için çok da sorgulamıyoruz.

Yeni hocadan beklentimiz; takımı toplaması, motive etmesi ve galibiyet ile takımın geri dönmesini sağlamasıydı. Dün akşam izlediğimizde takım hala dağınıktı, ilk golden sonra motivasyon kaybına uğramıştı. Sanırsınız son 2 hafta ve takım kesin düşmüş. Öyle bir inançsızlık, isteksizlik söz konusuydu. Ayrıca ben her gelen hocanın Aatıf ve Doğukan ısrarını anlamıyorum. Yahut bu oyuncuların oynaması için arkada gizli bir güç mü var diye sorguluyorum.

10 maçta 6 gol atmışız, 21 gol yemişiz ve sadece 3 puan almışız. Gerçekten bu tabloya göre hedeflerden uzak, düşmeye yakın bir takım var ama asla bunu görmeyen bir Antalyaspor yönetimi olduğunu düşünüyorum.

Bazı şeyler yazarak düzelmiyor. Önce kendini büyük görmemek, kabullenmek ile başlıyor her şey. Herkes hata yapar ama sen büyüklük taslar isen her zaman o hataları yapmaya devam edersin. Eleştirdiğimiz için sürekli ağır ithamlara maruz kalıyoruz. Fakat biz asla gördüklerimizi yazmaktan vazgeçmiyoruz. Çünkü asıl BİZ ANTALYASPORUZ.

Evet, umudum hala var. Ama bu umut, takımın başarısına güvendiğim için değil, taraftarın inancına güvendiğim içindir.