Kaçan Şans

Öyle bir hafta yaşadık ki, insanın evimizde kaybettiğimiz Başakşehir maçı için kafasını duvarlara vurası geliyor. Bütün rakiplerimiz kaybetmişken maalesef biz de ikramda bulunduk. Ayağımıza kadar gelen şansı elimizin tersi ile itiyoruz haftalardır. İnsan düşünmüyor değil; şehir ve taraftar Avrupa’ya gitmeyi çok istiyor ama takım istemiyor mu yoksa?

Maça çok hızlı başladık. İlk 15-20 dakika gerçekten oyunu sürklase ettik ve rakip yarı alana yıktık. Bu bölümde Başakşehir takımı biraz şaşırmıştı. Keşke bu bölümde bir gol yakalayabilseydik. Rakibe önde bastık, oyunu 25 metre civarına sıkıştırdık ve boş alan bırakmadık. Böylece ligin en hızlı çıkan takımına böyle bir şans vermedik. Bir önceki hafta Beşiktaş gibi bir takımı sahaya gömen rakip bizden korkmuştu. Ligin ilk maçında elimizden zor kurtulmuşlardı zaten. Belki de bu yüzden korkuyorlardı. Fakat ne olduysa oyunun sonraki dakikalarında olmaya başladı. Takım enteresan şekilde şişirme toplar ile pozisyon aramaya başladı. İnatla bunu yapmaya çalıştık. Eto’o zaten geride oynatıldığı için kayboldu gitti, sahada hiç yoktu neredeyse. El Kabir ve Sandro gerçekten harika mücadele ettiler. Özellikle Sandro bitmek tükenmek bilmeyen bir enerji ile oynadı ki oynadığı bölge futbolda en fazla koşulan ve enerji tüketilen bölgedir. El Kabir fazla kilolarını verdikçe daha da fazla katkı vermeye başladı, çok daha iyi olacak kuşkusuz.

Grup 1966 ve 07 Gençlik olarak bu maçta omuz omuza harika bir destek verdik. Ara ara yan tribünlerin bitmek tükenmek bilmeyen desteğimizi alkışlamaları da bunu belgeler nitelikteydi ve onlar da bize ayak uydurdular.

Bizler skora bakmadan yine bu armanın peşinden bu hafta Kadıköy’de olacağız. Bizler skor taraftarı değiliz, takım da bize uyarsa skoru yazan taraftar oluruz.