Hasretinle Yandı Gönlüm

Antalyaspor 5 haftadır galibiyete hasret.

Galibiyet hasreti ile yandık kavrulduk.

5 haftadır yüzümüz gülmüyor.

Takıma ve hocaya zaman vermek gerekli ama böyle gidersek de düşme potasına gireriz. Hiç iç açıcı sonuçlar değil bunlar.

Olumlu bakalım dedikçe tüm olumsuzluklar bizi buluyor. Bu beraberlikler bizi yakar demiştim. Şimdi bir puan bile alamıyoruz. Sanırım benim yazımı yanlış yorumlamışlar. Yoksa beraberliğe de mi hasret kalacağız galibiyet gibi?

Böyle olmaz… Galibiyet şart bize. Yoksa batacağız! Birileri battıkça bizi de batıracak. Ya da biz birilerine battıkça mı desek daha doğru olur bilemedim.

Takıma sürekli destek olacağız tabii. Sürekli peşindeyiz. Ama bizim de yüzümüz gülsün artık. Bizim için de oynayın şu topu artık. Armanın hakkını verin. Sahiplenin şu takımı. Benim kalemim bitecek artık. Eto’o bile sahiplendi takımı, bir Antalya halkı benimsemedi bir de takımın oyuncuları hâlâ benimseyemedi. Ruhsuz olmayın, biraz daha ruhunuzla oynayın şu maçlarda!

Bu hafta yüzümü güldüren bir olay oldu. Mağlubiyetin verdiği sinirle dolanırken birden CarrefourSA’ya girdim ve bir anda Antalyaspor formaları gördüm. Hoşuma gitti, yüzüm güldü işin aslı. Sahiplenilmeye başlıyor bu takım diye düşündüm. Mağazada hafta sonları çalışanlar Antalyaspor formaları ile çalışacaklarmış. Bu güzel ve ince düşünce için CarrefourSA’yı tebrik eder, teşekkürlerimi sunarım…

Biraz daha yazarsam çok sert olacağından korkuyorum. Bu haftalık bu kadar. Zaten yazacak pek bir şey de kalmadı. Sonuna kadar takımı desteklemeye devam.

Kırmızı beyaz aşkla kalınız. Görüşmek üzere…