Utanın

Rezil bir hafta sonu yaşadık. Emeği geçenlerden Allah razı olsun. Ligin dibini boylamış bir takımın peşinden umutlarla gittik İstanbul’a. Sayı olarak da çok iyiydik hem. Güzel de destek verdik. Beş defa daha olsun yine gideriz, orada sıkıntı yok da utanır mı acaba utanması gerekenler?

Bugüne kadar ligde izlediğim en kötü performans Galatasaray-Rizespor maçındaki Rizespor’un performansıydı. Allah razı olsun bizim çocuklar Rizespor’dan çok daha kötü oynadılar. Oynadılar mı? Oynanan bir şey var mıydı; gören, duyan, bilen beri gelsin. Resmen sahada yürüdü bizimkiler. Mücadele yoktu. Bırakın galibiyeti, beraberliği bile istemedik. Aslında söylemek istediğim çok şey var ama klavye ateş edecek diye korkuyorum. Zira benim klavyemde şarjör yok.

Morais’in oyuncu değişikliği tercihleri berbat ötesiydi. Makoun’u niye alırsın oyuna, ne bekledin? Daha ayağına gelen ilk topu adamlara yatırdı verdi. Defansif orta sahalarımız yerine oraya iki üç ağaç diksek daha iyi. Ofansif yönleri yok, teknik yönleri zaten hiç yok, ara sıra faul yaparlar o kadar. Kondisyon yok, hız yok. Vallahi onlara verilen paranın onda birini bana verin bakın ben neler yapıyorum görün. Rakip oyuncular resmen yürüyerek giriyorlar ceza alanımıza. KL 08 otobüsünü bekler gibi başıboş bekliyorlar içeride, sinsice. Biz uyumaya devam ediyoruz. Sanırım rakip tribünlerin gol sesiyle oyuncularımız nihayet uyanıyorlar; “Günaydın beyler, günaydın!”

Valla oyunculara ceza mı verilir, teknik direktör ile yollar mı ayrılır ne olur bilmem ama başkanın artık acilen sert önlemler alması şart. Bir şeyler yapılacaksa hemen şu akşam yapılmalıdır, zira Milli maç arasına giriliyor, alışma süreci vs. diyeyim de sinyali vereyim. Önümüzde Rize maçı var ki hayati önemde. Rize’ye puanı verdik mi hedefi olan takım oluruz. Düşmemeye oynuyoruz deriz artık. Ne yapıp ne edip o maçı güzel futbol oynayarak, mücadele ederek kazanacaklar. Başka yolu yok bunun.