Şampiyon Olana Kadar

Şampiyon olana kadar,

Oynayın sonuna kadar,

Biz varız ölene kadar,

Birimiz kalana kadar.

*

Tribünde birçok kez söylenen bu tezahürat üzerinden Antalyaspor’a bakalım.

*

“Şampiyon olana kadar” deyip şampiyonluk umudundan başlayalım. Bu umut kimine göre mevcut, kimine göre söndü bile. Geleceğimizin meçhul olduğu ise açık. Ya bir üst lige çıkıp ekonomik imkanlarından yararlanacağız ya da hesapsızca ve bilinçsizce girilen borç yükünün altında eriyip gideceğiz.

*

“Oynayın sonuna kadar”. Futbolcularımız gerçekten sonuna kadar oynuyor mu? Bence hayır. Futbol olarak haftalardır dökülüyoruz. İki sezon bitmeden takımın başına beşinci hocamız geldi. Tabi ki kendisini ilk maç itibari ile tümüyle değerlendirmek imkansız. Ancak takımdaki ruhsuz futbol devam etmekte. Geçen sezon düşmemize sebep olan ruhsuzluk tekrar hortlamış gibi. Aman dikkat!

*

“Biz varız ölene kadar” demişken, evet Antalyaspor taraftarı ne olursa takımının yanındadır. Geçen sezondan başlarsak Aybaba gitti, Çapa geldi, o gitti Korukır geldi, o gitti Mandıralı geldi, o gitti Şimşek geldi. Baki kalan tek kısım Antalyaspor taraftarı oldu. Yıllardır olduğu ve bundan sonra da olacağı gibi…

*

“Birimiz kalana kadar” Antalyaspor arması temsil edilmeye devam edecektir. Ancak son zamanlardaki isteksiz oyun büyük tehlike. Kafasına göre hoca yollayan futbolcu topluluğu büyük tehlike. Camiayı kontrol edemeyen ve bilinçsizce borçlandıran yönetim büyük tehlike. Ancak bu tehlikelerin yanında çok önemli bir gerçek de var; çıksak da, kalsak da, gün gelir düşsek de bu armanın gerçek sahibi Antalyaspor taraftarı, gerçekten bir kişi kalsa da arma aşkına sahip çıkmaya devam edecektir. İşte bizlerin tek umut ışığı da budur.