Gençlik Aşısı

Maçtan önce takımların durumu tam da şöyleydi. Antalyaspor, “eşeği gölgeye bağlamış“, Ankaragücü ise “Sırat köprüsünde ecel terleri dökmekte” idi.

Puan tablosundaki rahatlıkla Antalyaspor, diğer karşılaşmaların aksine topa daha çok sahip olan, orta sahada rakibi bozan bir görüntü verdi. Böyle bir görüntüde olmasının en büyük nedeni ise genç ve dinamik oyunculardan kurulu bir 11 ile başlayarak agresif, ısıran, çok koşan bir takım görüntüsünde olmasıydı. 3 haftadır zorunlu olarak sahaya sürülen gençlik aşısı tutmuştu.

Rakip Ankaragücü’nün ise futbol tabiri ile sahada ayakları titriyordu. Kolay değil tabi, bir senenin emeği kötü geçecek bir doksan dakika sonunda boşa gidebilirdi. Onun için Ankaragücü daha kontrollü bir oyunu seçti. Genelde kendi yarı alanında bekleyerek Antalyaspor’un hata yapmasını bekledi.

İlk yarı daha çok pozisyon bulan taraf, Antalyaspor oldu. İkinci yarıda ise Antalyaspor’un hızı kesildi. Ne var ki Başkent ekibinin kalemize gelecek ne gücü be de isteği vardı. Oyun tam bir kör dövüşü şeklinde sürerken rakip takım atağa çıkarken kaptırdığı bir topta Adis Jahovic’in golü ile son dakikalara önde girdik.

Taraftar ve yönetim bazında her zaman dostane ilişkileri olan iki camiadan Ankaragücü’nün Antalyaspor’un aldığı galibiyetle Süper Lig’e veda etmesi çok dramatik bir durum oldu. Gönül isterdi ki Antalyaspor ve Ankaragücü son haftalarda stresten uzak, genç oyuncuların oynadığı bir formalite maçı oynasın. Umarım Başkent ekibini en kısa zamanda yine olması gereken ligde görürüz.

Seneye bu genç oyuncularımız tutarsak ve yanlarına birkaç iyi transferle üst sıraları zorlayan bir takım yaratabiliriz.

Bir kez daha son haftalara stressiz, sıkıntısız ve rahat bir şekilde girmemizi sağlayan futbolcusundan teknik heyetine, başkanından yönetim kuruluna, malzemecisinden tut masörüne, ulaştırmasından genel müdürüne, ailevi sebeplerden ötürü işinden ayrılan ve bu tribünlerden çıkıp takım yönetim kadrosunda olan Süleyman Sincar’a kadar kırmızı-beyaza gönül veren herkese teşekkür ederim.