Çok Şükür

Çok kritik bir Alanyaspor maçından alnımızın akıyla ayrıldık. Geriye düştük ama maçı çevirmesini bildik.

Cuma akşamı statta herkes galibiyete inanmıştı. Sahada hırs, azim ve mücadele vardı. Takım gibi oynadık, herkes birbirine yardım etti. Beraberlik golünün ardından tribünler de takımın coşkusuna katıldı ve takımı iyice ateşledi.

Düşme potasından kurtulmaya çalışan bir takımın seyirci ortalaması 17 binden fazla… Türkiye ortalamasına göre bu rakam güzel… Takım kazandıkça bu ortalama yükselecektir. Maç cuma akşamı olmasına rağmen yaklaşık 15 bin kişi tribündeydi. Antalyaspor camiası kenetlendi mi altından kalkamayacağı hiçbir şey yok.

Emre Güral bir maçta patlama yapacaktı, o da bu maça kısmetmiş. Çok hırslıydı. Koskoca 2017 senesini golsüz kapatıyordu neredeyse ama iki gol bulmayı başardı. Ben ondan umutluyum. Gerçek Emre süre aldıkça kendine geliyor, umarım ikinci devre gollerin devamı gelir.

Biraz da El Kabir’in kilosuna değinmek istiyorum. Onun vücut yapısı zaten enine oldukça geniş. Kendine bakmazsa kolayca kilo almaya elverişli. Maçtan sonra bir fotoğrafını gördüm, “aman tanrım” dedim. O derece salmış kendini… Devre arasında bu konuda kendine çekidüzen vermelidir. O kilosuna rağmen çok koştu ve mücadele etti. O da çok gol atmak istedi ama girdiği pozisyonları değerlendirmedi. Özellikle Alanyaspor kalecisi Haydar, El Kabir’in girdiği pozisyonlarda çok iyi kurtarışlar yaptı.

Maç 2-1 iken rahat değildim. Üçüncü golün gelmesiyle “ohh be dünya varmış” dedim. Stattan herkes mutlu ayrıldı, buna da şükür. Umarım devre arası başkan ve hoca sorunu çözülmüş olur, bir iki takviye ile bu kadroyla iyi işler çıkarabiliriz.