Babasına Namazı Bozduran Çocuk

1982-1983 sezonuydu. 1. Lig’deki ilk sezonumuz, Karşıyakalı Bolulu günlerden sonraki ilk sezon. 

Saatler önce gelip de ağaç başlarında maç izlediğimiz günlerde sonra stada ilk biletle girdiğim maç, Antalyaspor-Trabzonspor maçıydı. Trabzonspor’un kalesinde Şenol Güneş vardı, bizde ise mükemmel solak Oral Yenigün. O gün maç biletimi Mustafa Çalışkan Amcam almıştı. Güzel bir maçtı. Süper solak Oral’ın vurduğu ve Şenol Güneş’in çatala giden topu izleyişi hala gözümün önünden gitmez.

Sıkıntılı bir sezondu. Dört takım düşecekti. Altay ve Antep düşmüş; Antalya, Mersin ve Samsun üçlüsü averaja kalmıştı. Antalyaspor, Altay ile oynuyordu. Mersin ise Samsun ile oynuyordu.  Bir Ramazan günü transistörlü radyonun başında maç dinlemeye başladım. Neden statta değildim, çünkü annem oruç tutturmuştu. Babamla beraber dinliyorduk. Ben “düşmeyeceğiz” derken, babam “düştük üzülme” diyordu. 

Dakikalar ilerliyordu. Mersin’in gol atması gerekiyordu. 

Babam namaza başladı. 88. dakikada spiker birden “Mikrofonlarımız Mersin’de” dedi. “Gooolll! Mersin 1 – 0 Samsun. Gol Memikkkkk” 

“Düşmedik, düşmedik” diye fırladım. Babam secdeden kalktı, sarıldık, göz göze geldik, başımı okşadı. Mersin ve Samsun düşmüştü. 

Yıl 2019, sezon 2019-2020. Ben çocukken yaşadığım o duyguları bu yaşımda hala yaşıyorum. 

Babamın namazını hala bozdururum. Niye mi? Antalyaspor sevgisi hala damarlarımda, o yüzden. 

İşim gereği şehir dışındayım. Sevdiklerimi, anamı, babamı görmek için Antalyasporumun maç günlerinde Antalya’ya geliyorum.

Yeni sezonumuz Antalyasporumuza hayırlı olsun.