42 Saat

Biz, Akdenizli olduğumuz için en ufak soğuk havada üşüyen insanlarız. Erzurum’da hava buz gibi olmasına rağmen bizi esas buz kestiren etken, maalesef sahada Antalyaspor gelenekleri ve mantalitesine uymayan, özellikle de taraftarın asla kabul etmeyeceği bir Antalyaspor olmasıydı. Her zaman diyoruz; takım sahada yenilebilir. Ama savaş olmazsa olmaz. Biz bunu kabul etmeyiz.

Sahada ne yaptığını, ne istediğini bilmeyen bir takım vardı. Taktik olarak bir diziliş vardı elbette. Sol açık oynayacak 2 oyuncumuz varken Doukara’nın o mevkide oynatılması büyük bir hataydı. Hem gol bölgesinde kendisinden eksik kaldık hem de sol açık oynayacak oyuncumuzdan eksik kaldık. İki oyuncu futbol takımı için çok önemlidir. Bu iki oyuncu ofans bölgesinden olursa, zaten hepi topu çağdaş futbolda 4 kişilik dizilim ile ofans gücü oluşturulduğu için skor üretemezsiniz. Hal böyle olunca da maalesef Erzurum gibi savunma kurgusu berbat olan bir takıma karşı skor üretmeyi bırakın, organize tek bir atak bile yapamadık.

Rakipte 3 oyuncu vardı. İbrahim, Emrah ve Özer. Bülent Hocam maalesef bu 3 oyuncuya çözüm bulamadı. Bu üç oyuncunun üretkenliğini bağlarsanız fişi çekersiniz. Bu kadar basit bir maçtan sonra, rakip kaleye tek şut atamadan üç puanı bırakıp gelmek can sıkıcı inanın.

Taraftarımız için başlık attım bu hafta. Git gel 42 saat süren bir yolculuk… Buz gibi havada takımı da iyi desteklediler. Takımı uzak diyarlarda yalnız bırakmadılar her zamanki gibi. Sahada savaş yoktu ama tribün yine savaştı. Akhisar ve Erzurum. Bu 2 takım ligin dibinde. Biz her ikisine de mağlup olduk. Ayıp olmadı mı beyler bu tribüncü adamlara?

Şimdi önümüzde Göztepe maçı var. Biz tribünde savaşacağız yine. Siz de bu iki haftalık ayıbı temizleme şansı ile sahaya çıkacaksınız. Gereğini yapın beyler, daha fazla ayıp, çok ayıp olur.