2-A Gibi Oynayın

Bugün sınıfımın 2-B ile maçı vardı. Günler öncesinden psikolojik olarak yenmeye odaklandılar. Birbirlerine güç verdiler, yapacaklarına çok inandılar.

Teknik direktör olarak ben de boş durmadım. Birlik olursak üstesinden gelemeyeceğimiz maç, alt edemeyeceğimiz sınıf yok mesajları verdim.

Kendi kendilerine kaptan seçtiler. Kaptan takıma “Faul yapmayın, bu maçı alacağız!” dedi.

Teknik direktör bendim ama onlar sahadaki dizilişlerini de kağıtlara çizdiler. O kadar olur… Ne de olsa sınıf maçı…

Bugün sahaya çıktık. 30 dakika boyunca birbirlerine güç verdiler. Gol yedik, kaleciye “sen iyi kalecisin daha yemezsin” dediler. İlk yarıyı geride kapattık ama devre arası “ikinci yarıda maçı alırız” diye bağırdılar hırsla. Olmadı. Bir türlü golü bulamadık. Moralleri bozuldu ama oyunu hiç bırakmadılar. Kan ter içinde, üzgün döndüler sınıfa.

Taraftarımızı da unutmamak gerekir. Koreografiler, pankartlar, tezahüratlar… Maçı izleyemediler, hatta skoru maç bitince sordular. Öyle kaptırdılar yani…

Sonuçta bugün sahaya ruhumuzu koyduk. Bu çocuklar 8 yaşında ve bundan bir kazanç elde etmediler.

Gün oluyor sahada oynamayan ruhsuz milyarlık adamlar görüyoruz. Bence bir gün 2-A’yı izlemeye gelsinler. Ruh, kazanma hırsı nasıl oluyormuş öğrensinler.