Taraftar Gelirse Hikaye Değişir

Uzun süredir futbolun sadece sahada değil, saha dışındaki kararlarla da kazanıldığını söylüyoruz. Konyaspor maçında bunu bir kez daha gördük.

Haftalardır “Neden bu tribünler dolmuyor?” diye sorarken aslında cevabın ne kadar basit olduğunu hepimiz biliyorduk. 7 TL gibi sembolik bir rakamla biletler satışa sunulunca, Antalyaspor taraftarı da yıllardır özlediği şekilde stadyumu doldurdu. 20 bine yakın insanın tribünde olduğu bir atmosferde, rakibe verilen baskı, hakeme kurulan psikolojik üstünlük ve futbolculara sağlanan enerji galibiyetin en az gol kadar belirleyici unsurlarıydı. Taraftar sadece desteklemedi, doğrudan oyuna müdahale etti. Ve bu kulübün gerçek sahibinin kim olduğunu bir kez daha hatırlattı.

Bu maçta öne çıkan sadece galibiyet ya da gol değildi. Takımın en az gol kadar değerli diğer kahramanı kaleci Abdullah’tı. Önce ilk yarıda net pozisyonlarda yaptığı kurtarışlarla takımın moralini ayakta tuttu, sonra da penaltıda “Bugün size gol mol yok” dedi. Sadece penaltı değil, maç boyunca refleksleriyle, pozisyon bilgisiyle, özgüveniyle her şeye hâkimdi. Böyle bir performansı görünce insan ister istemez soruyor: Bu çocuk sezon başından beri neden bu kadar az şans buldu? Teknik ekibin tercihidir diyerek geçiştirilecek kadar basit değil bu sorunun cevabı. Abdullah bugün gösterdi ki kalede artık bir soru işareti değil, net bir cevabımız var. Golü atan Safuri ve asisti yapan Larsson elbette ki alkışı hak ediyor; ama bu 3 puanın mimarı Abdullah’tır ve buna da kimsenin itirazı olmaz.

Ancak bu güven ortamının ne kadar kırılgan olduğunu hepimiz biliyoruz. Çünkü biz bu sezon sadece rakiplerle değil, kulübü yönetenlerin kararlarıyla da mücadele ettik. Sezon başındaki istikrarsızlıklar, teknik adam değişiklikleri, plansızlıklar ve bugün önümüzde dağ gibi duran transfer yasağı… 3 dönem transfer yapamayacak olmak, bu kulübün geleceğini doğrudan etkileyebilecek bir felaket senaryosudur. Ve ne yazık ki bu durumun mimarı da bizzat bugünkü yönetim. Yani bizim adımıza alınmış kararların bedelini yine biz, tribündeki taraftar ve sahadaki emekçiler ödeyecek.

Bu tabloda elimizdeki en değerli şey: aidiyet. Antalyaspor taraftarı kulübüyle küs değil, kırgın. Fakat bu kırgınlık bu maça gelmeyerek değil, stadyumu doldurarak, formasına sahip çıkarak ifade ediliyor artık. Ve yönetim ne zaman aklıselim bir karar alırsa, taraftar da ne yapması gerekiyorsa yapıyor. Konyaspor maçındaki atmosfer bunun en taze örneği. Bu şehir, kulübüne sahip çıkmak için hep hazır. Ama kulübü yönetenler bu sahiplenmeyi layıkıyla karşılayamadığında, her galibiyet bir sevinç değil, bir siteme dönüşüyor. O yüzden bu galibiyetin skordan daha büyük bir anlamı var: “Biz buradayız” demek.

Sezonun sonuna yaklaşırken artık her maç bir test, her karar bir pusula işlevi görüyor. Antalyaspor formasını giyen oyuncular, kalan haftalarda sadece bugünü değil, yarını da temsil edeceklerini unutmamalı. Bu armanın taşıdığı değer, herhangi bir puan tablosuyla sınırlı değil. Kısıtlı kadroyla bile ne yapılabileceğini göstermek, her şeyden çok karakter meselesi. Bugünkü şartlar bizi zorluyor, evet ama bu şehir ve bu camia zoru başarmaya alışkındır. Çünkü biz mücadele etmeyi değil, vazgeçmeyi ayıp sayanlardanız. Bizi buraya kadar getiren de bu duruş oldu. Bundan sonrasını da yine o duruş belirleyecek.