Taraftarın Sesi

Antalyaspor’un ilk haftalardaki hâlinden eser yok… Sezon başında isteyen, iştahlı, ısırmaya çalışan Antalyaspor yerini yorgun Antalyaspor’a bıraktı. Taraftar olarak kıvrak, çabuk, yaratıcı futbol beklemekteyken sahadakiler aktif emekliler gibi…

Şampiyonluk nidalarıyla başladığımız bu yolda kritik maçlardan biri olarak gördüğümüz Adana Demirspor maçı için günler öncesinden başladı çalışmalar. Tribün emekçileri evinden, ailesinden, uykusundan fedakarlık ederek gece gündüz demeden pankartlar hazırladı. Tek düşünceleri sahaya egemen olup bu maçı kazanmaktı.

Bayram sabahı, bayramlığını giymeye hazırlanan çocuklar gibi maç gecesi hiçbirimizin gözüne uyku girmedi. Akıllarda sadece Antalyaspor vardı. Tribünde yerimizi aldığımız anda aynı coşkuyu sahaya yansıttık. Parçalanmış gibi görünen taraftar grupları tek ses oldu. Ağızlarda şampiyonluk besteleri, yüreklerde Süper Lig özlemi…

Peki ne oldu? Doksan dakika susmayan taraftar kötü gidişatı değiştiremedi. Her zaman koşulsuz destek verdikleri futbolcular ise taraftarın seslerine kulak vermeden soyunma odasının yolunu tuttu. Bu emeklere karşılık bu tavrı ve bu skoru taraftar hak etmedi.