Gene Hüsran

Her hafta aynı hüsran…

Her hafta aynı sonuçlar…

Biz, Antalyaspor taraftarı olarak kanser olmayı seviyoruz.

Küme de düşsek, peşinden kilometrelerce yol teperiz.

Olsun sen ağlat, biz severiz seni Akrebim. Canın sağ olsun.

Zaten canın sağ olsun diye diye biz kendi canımızdan vazgeçiyoruz.

Forvet eksiğimiz var diye kaç kere söyledik, yazdık. Görünen köy, kılavuz istemez derler ya; durumumuz tam olarak o şekilde.

Sistemimiz var, güzel şekilde oyunu kuruyoruz ama o bitirici vuruşu yapabilecek kimse yok. Bu takıma golcü lazım. Devre arasına kadar yapabileceğimiz şeyler sınırlı. Alabilirsek 6 puan bizim  için velinimet olacaktır.

Peki bu yedekte kalan futbolcularımız ne yapıyor? Neredeler? Neden oynamıyorlar? Bu futbolculara boşuna mı ödeme yapıyoruz?

Velhasılıkelam; büyük Antalyaspor taraftarı, kulübümüz üzerinde dolanan kara bulutların rehavetine kapılıp şu anda takımımızın yanında  olmaktan vazgeçmememiz gerekiyor. Şartlar bunlar. Bu şartlar altında yapılabilecekler bu kadar kötü olmamalı. Bu takım daha önce Fenerbahçe’yi nasıl yendi? Şimdi niye oynanmıyor bu oyun? Para yoksa yok denilsin, futbolcular o yüzden oynamıyorsa, bu da bilinsin.

Bu haftalık bu kadar  büyük Antalyasporlular. Kırmızı-beyaz sevdamız yüreğinizden düşmesin.