Kupa Antalya’mızda

Kırmızı beyaza gönül verenler için tüm duyguları içeren, heyecanı da her an hissedilen film gibi bir sezon yaşandı bu sene. Kah sevindik kah üzüldük.

Şampiyonluk hedefiyle çıkılan bu yolda sezon ortasında hocasız kalışımız, şampiyonluk potasından uzaklaşmamız biz taraftarları ciddi şekilde umutsuzluğa sürüklüyordu. Takımın bir türlü istikrarlı olamayışı, atılan gollerden sonra cevap niteliğinde goller yiyişimiz de tuz biber oluyordu. Bir türlü dikiş tutturulamayan ilk 11, formsuz futbolcular, kesilen cezalarında bunda payı büyük. Bir öyle bir böyle derken ite kaka sezon sonunu gördük.

Umudumuzu sezon içerisinde o kadar tüketmiştik ki Adana Demirspor engelini atlatacağımıza inananların sayısı azdı. İç sahada oynadığımız ilk maçta alınan net skorun bize şampiyonluk yolunu açmasıyla İstanbul yolu gözüktü. Bütün planlar da ona göre yapıldı. İstanbul’un fethiyle nihayetinde kupa şehrimize geldi.

Sezon başında şampiyonluğa oynayan takım Süper Ligi zor da olsa gördü. Aldığımız bu zafer de vatanı uğruna şehit olan Ufuk Gölbez’in uğrunaydı. Sen rahat uyu şehidim. Kupa artık Antalya’mızda…