İtici Futbol

Biz ne oynuyoruz? Bilen varsa, anlayan varsa bana da bir anlatsın lütfen. Tamam sistemimiz 4-2-3-1, burası ayrı da sadece bilinen bu. Takımda ne bir agresiflik var ne bir organizasyon var. Yok oğlu yok yani.

Rakip kesinlikle bu maçı kazanmak isteyecekti. Zira rakibin rakipleri maçlarını kaybetti. Yani bu demek oluyor ki bizi ısıracaklar, pres yapacaklar ki bizi hataya zorlayabilsinler ve golü bulabilsinler. Biz buna nasıl karşı koyabilirdik peki, hatlar arasını olabildiğince kısa tutarak. Yani defansın en gerisindeki oyuncumuz ile Eto’o arası olabildiğince kısa tutulmalı ki oyunu kilitleyebilelim, rakip sahaya oyununu yansıtamasın.

Rakip bizi hataya zorladı ve çoğu zaman da bunu yaptırdı. Ama kendileri de oldukça kötüydü, bizim şansımız ise son vuruşları yapamamalarıydı. Rakip kazanmak zorunda olduğu için arka alanda oldukça çok boşluk bırakabilirdi, hatta bıraktı da ama biz galibiyeti asla düşünmedik, istemedik galibiyeti. Elbette rakibe yenilmemek, arka sıralar ile puan farkını düşürmemek önemli ama şu maçta sezonu bitirebilmek varken, rahat rahat diğer maçları oynamak varken niye galibiyeti düşünmeyiz ki? Kafası rahat olan oyuncular her daim daha rahat oynamışlar ve sonuca daha kolay gitmişlerdir. Tabii ki bu aynı şekilde takımlar için de geçerli olan bir durum.

Lazareviç eğer böyle oynayacaksa bonservisi filan alınmasın derim. Daha iyi oyuncular bulabiliriz. Son iki maçtır dikkat ediyorum, oldukça kötü Lazereviç. Serdar Özkan gerçekten her hafta üstüne koyarak gidiyor. Eto’o kendisine fazla top gelmeyince birşey yapamadı. Bolca geriye top almaya geldi hatta. Zira galibiyeti düşünmeyen bir takım golcüsünden fazla bir şey beklenmemeli.

Taraftarımız yine az sayılmayacak kadar bir sayı ile Sivas’ta yerini aldı. Git gel 1700 Km. civarı yol yapıyor. Allahtan hava soğuk değildi, yer yer güneşli havada oynandı maç. Ama bu kırmızı beyazlı yürekler galibiyet ile dönselerdi o yolu kötü mü olurdu? Yazık değil mi bu taraftara? Ne zaman gülecek bu yürekler, uzun deplasman yollarının dönüşünde?