Hakkı Beraberlikti

Bir önceki hafta Türk futbol tarihinin en çarpıcı skorlarından birini alarak kazanan takımımız, halihazırda bilinen deplasman performansını yine sürdürdü. Açıkçası bu beni şaşırtmadı dersem yalan olmaz. Zira bunu biz sezon başından beri hep yaşadık. Sahamızda rakipleri boğan, pres yapan, deyim yerindeyse darmadağın eden, ısıran, parçalayan o takım sonraki hafta tam tersi bir performans göstererek pasif bir takıma dönüştü sezon boyunca. Hep dediğimiz gibi; bu takım evindeki performansın yarısını deplasmanlarda gösterseydi bugün yeni sezonda hangi Avrupa takımı ile kupa mücadelesine çıkacağımızın tahminlerini yapıyor olacaktık.

Biraz maçtan bahsedelim. Aslında skora aldanmayalım, izleyenler hak verecektir ki maçın hakkı kesinlikle beraberlikti. Biz aslında mental olarak bilinen performansımızın biraz üzerindeydik lakin üretkenliğimiz olmayınca skor da üretemedik. Gaziantepspor da iki gol bulmasına rağmen bizden farksızdı. Onların puana ihtiyacı vardı, yani birazcık stresliydiler. Bu bizim için bulunmaz nimetti lakin dediğim gibi üretkenliğimiz olmayınca skoru bulamadık.

Yine sağ kanatta Mbilla ile başladık. Böyle olunca sağ kanattan hücum varyasyonlarını da fazla etkili yapamadık. Mbilla’yı o bölgede bir sezon boyunca maalesef harcadık diyebilirim. Mbilla, o bölgenin oyuncusu değil çünkü. Göbekten de etkisiz kalınca geriye umudumuz Serdar Özkan kalıyor. O da çok kırılgan bir oyuncu olduğu için ofans yönümüz maalesef kötüydü. Oyunun defans ve orta bölümlerinde gerçekten iyiydik. Charles bence takımımızın Ozan ile birlikte en iyisiydi. Charles görünmeyen ama takımın arı gibi çalışan etkili bir oyuncusu.

Acısıyla tatlısıyla bir sezonu geride bıraktık. Yapılan hatalardan ders alınmalı ki gelecek sezon bir tık daha ileri atlayalım. Mesela biz neden şampiyon olmayalım ki? İnanmak, sağlam bir yapılanma, camia olarak kenetlenmek… Bunlar başarının başlangıcıdır bence. Neden olmasın ki?