Deplasmanda Kazanamazsan Düşersin

İzmir’de muhteşem bir hava… İki tribün de hıncahınç dolu… Karşılıklı yapılan tezahüratlarla ortam buram buram Cumhuriyet kokuyor.

Galibiyet için bütün şartlar hazır.

Antalyaspor sahaya 3 değişiklikle çıkıyor. Maça da fena başlamıyoruz. Bazen şanssızlık bazen de beceriksizlikten dolayı kaçan pozisyonlar ve sahada fark yaratan Demba Ba’nın iki golü, bizi bir deplasmandan daha boynu bükük ayırıyor.

Takımın genel mücadelesi vasatın üstünde ama bazı futbolcular yine kaçak güreşiyorlar. Antalyaspor’un devre arasında yaşadığı sıkıntılar olmasa bırakın ilk 11 çıkmayı belki süre alamayacak olan bazı isimler, 5-6 hafta devamlı oynamış olmanın verdiği özgüvenle kendisini süperstar sanıyorlar. En azından mücadele etmelerini beklerken sadece ayaklarına top geldiğinde oynuyorlar. Taraftar ise sene sonuna kadar bu isimlere muhtaç olduğunu bildiği için sabrediyor. Ama her sabrın bir sınırı olduğunu da unutmamak gerek.

Bir kader maçından daha mağlup ayrıldık ve rakiplerimiz mücadele ederek puanlar toplamaya devam ettiler. Kader haftalarımız diye nitelendirdiğimiz bu haftalarda puansız ayrıldığımız her maç umutlarımızı biraz daha azaltıyor.

Son 9 haftada 4 galibiyet belki bizi ligde tutacak. Deplasmanda bir türlü alınamayan üç puan takımda bu fobiyi de daha da ciddi boyutlara getirmekte. Karabük deplasmanında bile kesin kazanırız diyememek gerçekten çok acı.

Gelelim Hamza hocaya…

Evet, son derece iyi niyetli biri… Bu tartışmaya açık bir konu değil. Ama bazı futbolculara ve onları oynattığı mevkilere olan takıntısı maalesef takıma zarar veriyor. Israrlarına rağmen bazı şeyler olmuyor ve hata yapma lüksünü minimuma indiriyor. Umuyorum ki bu haftadan itibaren bazı takıntılarına son verir ve takım için doğru olanı yapar.

Benim lig sonu hedefimden 14 puan uzaktayız. Umarım 39 puana ulaşabiliriz. Ama bunu başarabilmek için rakiplerimiz gibi ekstra puanlar alabilmeliyiz. Umarım futbolcu arkadaşlarımız da bunun farkındalardır.