Sadece Futbol

Yazıya başlamadan önce sordum kendime, “Ne yazsam” diye. Hakikaten o kadar yoğun bir Milli takım arası geçti ki, akıllara zarar. Roman olur derler ya, aynen öyle.

Eto’o ve menajerinin demeçleri, son dakika transferleri, Ali Şafak Öztürk, Rıza Çalımbay’ın açıklamaları, idmandaki Nasri krizi, Galatasaray maçı, maç
öncesi Antalyaspor taraftarının stadyuma girebilme dramı, stadyumdaki atmosfer vesaire… Ben her zamanki yeşil sahanın içerisinde kalmayı, futbol hakkında konuşmayı tercih ediyor ve başlıyorum.

“Denize düşen yılana sarılır” derler ya Rıza Hoca da geçen sene oynayan oyunculardan oluşan, çoğu kişiye göre şok bir kadroyla çıktı. İyi de yaptı. 33 dakika maçı domine eden, iyi kapanan, iyi açılan, pozisyon bulan bir Antalyaspor izledik. Dinamik, birbiriyle oynamaya alışmış, uyumlu bir kadro vardı. Sakıb Aytaç, sol bekteki hatasından ötürü yedirdiği golden sonra devre arasına kadar demoralize olsa da Galatasaray önünde çok iyi bir ilk yarı çıkardı.

İkinci devre de Galatasaray’ın nem ve yorgunlukla beraber oyunu soğutmak istemesi, 1-0’a yatmaya çalışması neredeyse işe yarıyordu. Fakat dışarıda ne kadar problem çıkarıp bana göre çocuk gibi davranışları olsa da, yeşil saha içerisinde o kadar kaliteli ve iş bitirici bir oyuncumuz vardı; Samuel Eto’o. İki defansın arasından yükselip yere doğru vurduğu kafa hem bir puanı hem o sıcakta eziyette stada gidip takımına destek veren Antalyaspor taraftarını sevindirdi.

Yine karanlık başladık. Aydınlığa doğru ilerleriz umarım.

Sevgiyle kalın.