Bu Ne Şiddet

Bu sezon deplasmanlardaki karnemiz malumunuz. Berbat bir performans sergiliyoruz. İşin ilginç yanı bir önceki hafta evimizde mükemmel oynuyoruz, sonraki hafta eser yok o takımdan. Bir takım, bir sistem bu kadar mı değişir bir haftada? Bizim en büyük sorunumuz bu işte. Süreklilik yok. Bunu aşabilirsek bir hedefimiz olacak ve o hedefe ulaşacağız.

Ama… Aması var. Bu takım haftalardır deplasmanda kazanamıyor. Ne kadar uzun bir süre geçti, inanın hesaplamaya üşeniyorum. En son Bursaspor’u yenmiştik sanırım. Aylar olmuş. Ama bu taraftar ne olursa olsun takımına, futbolcusuna sahip çıkıyor ve inatla deplasmana gitmeye devam ediyor. Futbolcularımız söylesin, bu sezon hiç yalnız kaldığınız deplasman oldu mu? Geçen hafta Galatasaray maçında İstanbul’dan kaç taraftar geldi biliyor musunuz? Ben söyleyeyim, “0”. Yazıyla sıfır.

Bakın Antalyaspor taraftarının sevgisi öyle başarıya endeksli bir sevgi değildir. Hele ki o deplasmana giden taraftarların sevgisi hiç öyle değildir. Bir amacı, bir sebebi vardır; “aşk”tır onun adı işte. Karşılık beklemez, sadece destek verir. İlla galibiyet alacaksınız diye bir durum yok. Terletin o formaları yeter. İnanın o taraftar size tepki vermez. O formanın içinde Eto’o olmuş, Messi olmuş, Ronaldo olmuş bu taraftar için farketmez. Arma orada olsun yeterlidir.

Şimdi haftalardır galip gelemeyen bir takımın peşinden bu kadar taraftar gitmiş. Bu bizim oyuncularımız için müthiş bir lüks bir kere. Ama maç sonu Eto’o tribünü boşaltan taraftarlara kızıp sağı solu tekmelerse ”Orada bir dur” derler. Hani şiddet ile çözülecekse bu işler, o halde taraftar sanırım bu şehiri yakıp yıkmalı.

Şahsen bu olaya şu gözle bakacağım, hepimizin bir ailesi var. Antalyaspor da bizim bir ailemiz. Evde bile annemiz ile babamız ile eşimiz ile zaman zaman tartışıyoruz. Kaldı ki Antalyaspor ailesinin içerisinde tartışmayalım. Lakin işin içine şiddet girerse olmaz. Ben tarafların orta yolu bulacağını düşünüyorum. Yani öyle umuyorum. İsimler bizim için zerre önemli değil. Kimse Antalyaspor’dan önemli değildir benim için. Babamı tanımam bu konuda.

Gelelim maç için düşüncelerime;
Gerçekten çok kolay goller yiyoruz. Yediğimiz ilk gol komedi videolarına konu olacak kadar basit. M’bolhi bu maçta gerçekten berbat bir performans gösterdi diyeceğim ama çıkardığı önemli pozisyonlar da mevcut.

Göbekte oynayan bir oyuncu yan pas verirken yüzü kalecisine, sırtı rakibe dönük olursa Yekta’nın durumuna düşüyor işte. Öyle pas olmaz Yekta kardeşim, senin tecrübene hiç yakıştıramadım şahsen. O bölgede böyle bir hatanın sonucu maalesef geri döndürülemez hasarlara yol açıyor.

Hakem bey yine hakem bey. Antalyaspor taraftarı olunca isimler değişmiyor, hepsi de hakem. İki tane bariz elle oynanan pozisyonumuzda penaltılarımız verilmedi. Bir tanesi 0-0 iken, diğeri 1-0 mağlup iken olan pozisyonlardı bu arada. Hani 3-0 mağlup iken olsa sonuç değişmez denilebilir ama durum bu. Hakem yine hakem yani.