Bozgun

2001 senesi daha 12 13 yaşlarındayım. Antalyaspor’a olan sevgimin kat kat artmaya başladığı zamanlar… İple çektiğim sezonun ilk maçı; Antalyaspor sahasında Ankaragücü’nü ağırlıyor. Ersun Yanal’ın kamuoyuna ismini duyurmaya başladığı zamanlar… Bir haber alıyorum, Atatürk Stadyumu’ndaki maç 8-1 Antalyaspor mağlup. Hüsranla başlayan sezon… Zaten sezon sonunda da küme düşmüştük. Kabus gibi başlangıç, kabus gibi bitiriş derken çok etkilemişti beni böylesine bir farklı mağlubiyet. Hiçbir taraftar kalbinde hissettiği takımın bu denli bozguna uğramasını istemez. Bana göre gerçek taraftarlık için bu tip sonuçlar yıkımdır.

Açılış maçındaki 5-1’lik hüsrandan sonra bilmiyorum bir tılsım mı oldu, böylesine alınan mağlubiyet takıma şans mı getirdi anlamıyorum fakat daha sonra gelen her takımın titrediği, yıldızlı takımların bile titreyerek çıktığı bir stadyum haline geldi Antalya Arena. Yeni stadyumun daha çok büyük başarılara, büyük galibiyetlere gebe olacağı bir gerçek.

Trabzonspor maçı 7-0’lık galibiyet… Eto’o yok. Bozgun… Hırs, istek, azim, şans; hepsi takımın yanındaydı .Sezonun en farklı galibiyeti alındı. Daha yazmaya kalkılsa on sayfa methiyeler düzülür fakat emeği geçen herkese teşekkürler. Daha büyük, daha yüce bir Antalyaspor, uluslararası düzeyde ülkesini temsil eden bir Antalyaspor görmeyi bu şehir hak ediyor diyorum başka da bir şey yazmanın anlamı olmadığını düşünüyorum.

Bir sözüm de Hami Mandıralı’ya. 07 Gençlik grubunun bir sözü vardır, “Herkes Unutur 07 Unutmaz” diye. Geçen sezon direkt çıkamayıp, oynattığı berbat futbolla Antalyaspor’u playoffa mahkum eden, futbolculuğu çok iyi olmasına rağmen teknik direktörlük pozisyonunda bir o kadar yeteneksiz bir kişi. Bu galibiyeti ben ona armağan ediyorum.

Son sözüm Alanyaspor için. Son üç senedir harika bir yapılanmaları var. Harika teknik adam, oyuncu tercihleri… Umarım şansları yanında olur ve hak ettikleri Süper Lig’e gelirler. Ve gelirlerse de bana göre Süper Lig’in Akhisar’ı olurlar. Futbol şansı yanlarında olsun.

Kalbi Antalya İçin Atan herkese…