Akdeniz Akşamları
Aylar sonra sevgilimize kavuşmanın heyecanı ile gene Akdeniz Üniversitesi Stadı’nın yolunu tuttuk. “Takımımız yeter ki oynasın biz kaldırım da bile destekleriz” hesabı ile gocunmadık. Yeni stadımız yetişmedi diye takımımızı yalnız bırakmadık. Bir heyecan gittik gene en sevgiliye… Ceysu Maraton tribünü tıklım tıklımdı. Keza Rixos da öyle… Gönül isterdi ki Adopen de dolu dolu olsun…
Eto’o’nun gelmesi ile şehre ayrı bir hava geldi. Herkes farkında. Bir şehir diriliyor ve 82 ruhu geri geliyor diye yorumlar okuyoruz sosyal medyada. 82 ruhu nedir diye soracak olanlar varsa “1982 yılında Karşıyaka maçı için İzmir’e 30 bin taraftar ile çıkarma yapmış bizim goca yörükler.” Bir videoda bir ağabeyimiz “Şehirde erkek kalmamıştı” diyerek bahsediyor o deplasmandan. Bu ruha geri dönüş yaşanıyor şu anda şehrimde. Üç bin taraftara zor oynadığımız zamanlar vardı. Bir de Mardan kâbusu vardı, orayı hiç hatırlamak istemesem de ağır yaralar aldık. Çok kayıplar vermiştik. Tarihimizin kara sayfalarında kalacaktır Mardan Stadı. Şehir merkezinden sürülüp de pamuk tarlalarının ortasında oynanılan maçlar… Ne cefalar çekti o taraftar oraya gitmek için. Yolu bile yoktu… Mardan Stadı’ndan kurtulup da Akdeniz Üniversitesi Stadyumu’na gittiğimizde çok az kalmıştık. Gene de vazgeçmedik.
Şimdi kayıplarımızı telafi etme zamanı… Yeni stadımıza gitmemize çok az kaldı. Play Off maçı derken, şampiyonluk derken, Eto’o ha geldi ha gelecek derken şehirimiz uyanmaya başladı. Antalya’nın Antalyasporlu olduğunu unutanlara inat, Antalyaspor’un taraftarını küstürenlere inat takımını destekleyenler kazandı! Şu anda bu yazıyı yazdığımda güncel Passolig sayımız 17.324 oldu. Şehir artık Antalyaspor’un farkına vardı. Eskiye dönmemiz dileğiyle…
İyi ki varsın Antalyaspor’um… Yaşa, var ol Antalyaspor’um…