Geleceğin Gözyaşları

Senin üzüntüden akan gözyaşların bizim geleceğimizdir. Antalyaspor armasının emin ellere emanet edileceğinin gözyaşlarıdır.

Bir tezahüratta da dediği gibi; “Bazen sevinç, bazen keder Senin sevgin ömre bedel.” Yeri gelecek o gözyaşları takımının mağlubiyetinden dolayı akacak, yeri gelecek kazandığın kupanın sevincinden ağlayacaksın. Antalyaspor’unun gözünün önünde küme düşmesini gözyaşlarını akıtarak da izleyeceksin, şampiyonluk çığlıkları atarken de yanağından süzülen yaşların farkında bile olmayacaksın.

Büyüyeceksin. Hayatta birçok insanla karşılaşacak, yeri geldiğinde seni terk ettiklerine şahit olacaksın. Sevgilin olacak. Kalbinin onun için attığını hissedeceksin. Mutlulukları tadacaksın. Ayrılıkların yıkımına uğrayacaksın. Belki herkes gidecek çevrenden ve bakacaksın etrafına. Hayatında seni olduğun gibi öylece kabul edenin ailen ve yivli arman olduğunu göreceksin. Yeri gelecek kendine kızacaksın, armamı yalnız bıraktım diye. Herkes gitse de, hiç kim gitmese de; sana üzüntüleri de yaşatan sevinçleri de tattıran arman seni her zaman bekliyor olacak. Yüreğindeki Antalyaspor sevgisini, tribünde sevdanı haykırırcasına hissedeceksin.

Neden İstanbul takımı tutmuyorsun diyenlere inat gururla sevdanı haykıracaksın. Yivlini göğsün kabararak taşıyacak, kırmızı-beyaz sevdana ömür boyu sahip çıkacaksın.

Sen bizim geleceğimizsin çocuk. Sen Antalyaspor’un geleceğisin. Gözünden akan her yaş kırmızımıza cesaret, beyazımıza asalet katmıştır.

Sen çok yaşa çocuk, Antalyaspor’unu yüreğinden ayırmadan yaşa.