Galibiyetten Emindik

90 günlük pandemi süreci sonrası İstanbul deplasmanında tekrar sahadaydık. 

Özellikle son bir hafta içinde kiminle maçın kritiğini yapsam herkes ağız birliği etmişçesine “net galibiz” dedi. Taraftarda bu pozitif düşünce ve havanın oluşmasında çok etken var. Neredeyse herkes bir sebep söyler dersek yanlış olmaz. 

Bence en büyük etken takımın zorunlu kamp dönemi gibi geçen bu süreci Türkiye’de en iyi ve profesyonel şekilde geçiren takım olmamız. Tüm takımlar verilen bu zorunlu arada ilk başlarda belirli bir aksiyon alamadı ve bu süreci gelişine yaşadı. Biz ise çok kısa süre sonra başkanın otelinde izole bir şekilde kampa girdik. Öyle bir kamp oldu ki, sadece futbolcular değil onların ve tüm takım çalışanlarının aileleri de kampa dahil edilerek  olayın sadece fiziki değil mental kısmının da düşünülmüş olduğunu gördük. Zaten ikinci yarı ile birlikte çıkışa geçen ve son 8 haftada mağlubiyet görmeyen takım bu sağlanan ortamda daha da güçlenerek çıktı. 

Maçta ilk yarı İstanbul deplasmanlarında yıllardır görmek istediğimiz, her zaman gönlümüzde yatan, beklediğimiz oyunu oynadık ve iki farkı yakaladık. İkinci yarı ise iki farkın ve perşembe günü oynayacak olduğumuz kupa maçı düşüncesiyle koruma oyunu oynadık. Sonuç olarak skoru ve üç puanı aldığımız bir deplasman oldu. 

Maçta gözüme çarpan ve özellikle ikinci yarı yapmak istediklerimizi tam anlamıyla yapmamıza sebep olan aksaklıklar vardı. Fredy’nin sakatlanıp oyundan çıkmasıyla gününde olmayan Hakan Özmert eklenince orta saha hakimiyetini çok çabuk kaybettik. Bu durum ceza sahası ve önüne çok gömülmemiz ile kontrataklarda efektif olmamıza sebep oldu.

Bir de üzülerek söylemek zorundayım, ne yazık ki çok iyi bir yedek kulübemiz yok maalesef. Doğru düşünce ile oyuna müdahale ediyoruz fakat giren oyuncularımız sahadaki belli bir standarttaki kalitemizi koruyabilecek kabiliyette değiller.