Umut Işığı

Takımın geçtiğimiz haftasıyla bu haftası arasında dağlar kadar fark var. Kadro tercihinden oyun anlayışına, sahaya yayılmaktan üçüncü bölgedeki aksiyon çeşitliliğine kadar her alanda takımın 4 gün içinde bu kadar gelişim kaydettiğini görmek gerçekten muhteşemdi. Çok uzun zaman sonra ilk kez bu kadar derli toplu ve sahada ne yaptığını bilen bir takım izledik ve bu kadar zamandan sonra açıkçası rahat bir hafta sonunu hak etmiştik.

Galibiyetin kahramanlarına bakacak olursak sahaya dönenler ve kadrodan çıkarılanlar olarak burayı ikiye ayırmak lazım. Nasıl ki Haji’nin dönüşü gerek tabela gerekse oyun olarak bize muhteşem bir katkı verdiyse bence Sinan ve Mehmedi’nin kadroda olmaması ve Ömer’in yedeğe çekilmesi de takıma yeni bir çehre vermiş gibi görünüyor. Ömer yerine ilk 11’de yer bulan Emrecan ise benim beklentilerimi oldukça aştı ve şahane bir oyun ortaya koydu, bunu söylemeden geçemeyeceğim. Senelerdir bu takımın bir parçasıymış da formasına yeniden kavuşmuş gibi kendinden emin ve enerjikti. Oyunu sayesinde nelerimiz eksikmiş, daha iyi anlamış olduk.

Haji Wright ise tek cümle ile geçiştirilemeyecek bir sakatlık dönüşü performansına imza attı. Hem attığı iki gol hem de Fredy’ye yaptığı asist ile sanki o sahanın tartışmasız en iyi oyuncusu olduğunu herkese gösterdi. Sakatlık dönüşü skorun da rahatlığı ile dinlenmeye çekildiğinde yerini dolduran Hatayspor’un emaneti Bertuğ’un da hem skor yapması hem de gol sevincindeki bunca zamandır içinde dolan acının dışa vurumu ile şehrini anması unutulmazlar arasında yerini aldı.

Topu daha çok rakibe verip direkt olarak skora yönelik oynadığımız bu oyun eminim ki büyük bir çoğunluğumuzu tatmin etmiştir. Bundan sonraki haftalarda da bu oyun gibi sahaya rakibine orayı dar etmek için çıkan bir Antalyaspor görmek için umut ışığı olan bu rahat galibiyet sadece içeride değil her maçta galibiyet serisi yapmak için bir milat olsun.