Kırmızı Beyazlı Armadan Mektup Var

Merhaba Antalyaspor’un karşılıksız seven taraftarları ve diğerleri…

Trendyol Süper Lig’de 36. haftayı da hayal kırıklığı, gözyaşı, öfkeyle tamamladık. Bu hafta deplasmanda Kasımpaşa’ya konuk olduk. Yine taraftarı şaşırtmayan bir sonuçla maçı tamamladık. Taraftar, eminim “canın sağ olsun Antalyaspor’um” diyecek ama galibiyet sevinci yaşamak onların da hakkı değil mi?

Sahada canla başla oynayan birkaç oyuncu var. Bunlardan biri Adam Buksa; o da bu hafta kart cezalısıydı. Aslında Helton Leite’nin performansı da güzeldi ama muhtemelen o da artık “saldım çayıra mevlam kayıra” moduna geçti.

Zaten biliyorsun, Sergen Yalçın, geldiği gündem beri beni sahiplenemedi. Her maç bitse de gitsek modunda sahaya çıktı. Hatta ilk geldiği zamanlarda Nuri Şahin’den sonra takıma disiplinli ve sert geldiği için mi futbolcularla enerjileri tutmadı diye düşünmüştüm ama sonra fark ettim ki alakası bile yoktu. Sergen Hoca, beni Antalyaspor’unu sahalara geri dönmek için basamak olarak kullandı.

Her maçtan sonra yaptığı açıklamaları duyuyor ve üzülüyorum. Sezon başına o kadar büyük heveslerle başlamıştık ki. Sonunda Avrupa’ya gideceğim diye içim içime sığmıyordu. Ama geldiğimiz noktada çok şükür bu sezonda küme düşmedik.

Beni sahiplenemeyen sadece Sergen Hoca değildi. Yönetimle de frekansımız tutmadı. Tutarmış gibi oldu. Her zaman terk edilen ben oluyorum, bunlar beni ne zaman terk edecekler bilmiyorum.

Beni biliyorsun, adım Antalyaspor göbek adım Kaosspor.

Bazen düşünmeden edemiyorum, Sabri Gülel ve Nuri Şahin gitmese Jehezkel olayı yaşanmasa benim içinde dünya güzel bir yer olur muydu?

Erkin Koray’ın çok sevdiğim bir şarkısıyla sözlerimi noktalıyorum: “Arkası gelmez dertlerimin, bıktım illallah Biri biterken öbürü de başlar, vermesin Allah Böyle gelmiş böyle gidecek, korkarım Allah Yok mu çaresi dostlar, fesupanallah.”

Sağlıkla kalın, benimle yani Antalyaspor’la kalın…